Kışın sert rüzgârlarıyla üşüyen serçeler, grev çadırlarında öldürülen işçiler, emeği ve hayatı alınıp satılan kadınlar, emperyalist devletlerce sömürülen tüm dünya coğrafyaları Veysel Çolak’ın içerisinde bireysel yaraları kadar derindir.  “Mutlu değilim, insanım” diye konumlandırır mutsuzluğunun nedenini. 

Öylesine fazla ezim, bir o kadar çok kıyım olmuştur ve görünürde mavi olan gezegenimiz boylu boyunca kızıla boyanmıştır ki şairlerin bu kötülüklere karşı susmaması, sapasağlam bir duruş sergilemesi varlık nedeni halini almıştır. ‘Veysel Çolak Şiir Diye Bir Kelime’de yazan şair dostları ve öğrencileri ondaki bu adanmışlığa selam duruyorlar: Arife Kalender, Aslıhan Tüylüoğlu, Aygün Eroğlu, Aykar Sönmez, Canan Gürtunca Sanlı, Dizdar Karaduman, Erkan Karakiraz, Fatma Aras, Hatice Eğilmez Kaya, Ekin Ilgın Gök, İlkay Coşkun, Kamil Akdoğan, Mustafa Engin Kılıç, Nurdan Aladağ, Nurşen Kaygısız, Önder Birol Bıyık, Selami Karabulut, Semiha Taş Özenç, Suzan Erol, Şerif Temurtaş, Tuğrul Keskin, Ümit Yıldırım, Vildan Poyraz Coşkun, Yusuf Alper. 
Yazan her bir kaleme teşekkür ve usta şaire saygı ile…