"Zaman bilincinin zirvesi "ibnü’l-vakt" olmak; mekan bilincinin zirvesi ise "medenî" olmaktır. İbnü’l-vakt, her an yeniden doğandır, akıp giden vakte karşı daima yeni ve yenileyen sözler söyleyendir. Medenî olmak, insana zimmetlenen yeryüzünü bozmadan, kirletmeden îmar etme çabasıdır. Ö. Tuğrul İnançer, zaman ve mekan bilincini sözünde ve özünde taşıyan "tek kişilik medeniyet" olan er kişiler zümresindendir. Ağzından çıkan her kelime, onun Türk Mûsikîsi’nin haddesinden de geçen dudaklarından her an taze ve can tazeleyen inciler gibi dökülmektedir. Kelimelerin yalama olduğu günümüzde bu incilerin bütün ışıltısıyla yeni muhataplara ulaşması kültürümüze yapılacak önemli bir hizmettir."

-Berat Demirci