iki zamanlı sandığımız ikili yangınlar büyür yalnızlıktan önce yalın hal zamanda durgun vücutlarla salınır durur etler karşılaşır kilolar azalır formlar yeniden çizilir toplum ter kokan kavramlarla öğrenilir hijyenle durulur makineler gelir yerini alır çıktılar şıpın der yeniden biçilir insana mahsus ne varsa yeniden üretilebilir insan bile 
görmek gözle dokunur
tatmak kokuyla bulunur
ne varsa insanın akışında dile gelmelerde üleşir durur coğrafyadan kaçan hayvanları sona geldiğimizde başa dönüp tekrara düştüğümüzde iki orman birbirine bakıp yanabilir