İnsan, bazen kendinden kaçmak ister bazen de kendine kilitlenmek. İkisi de imkânsızdır oysa ve o imkânsızlık karanlık bir tünelde sıkışmışçasına çaresizlik hissi verir yaşayana. İmdat çığlığı atmak isterken, dehşetle sesinin çıkmadığını fark edebilir bazen de.
Zamanımız insanının hiç de yabancısı olmadığı depresyon ve anksiyete hâlleri, dünyayı saran COVID19 pandemisinin de etkisiyle âdeta ikinci bir pandemi gibi yaygınlaşıyor. Gelecek endişesi ve belirsizlik duygusu geçmişin travmalarını tetikliyor.
Hazal Selçuk, işte tam da böyle bir dönemde tünel metaforuna farklı bir bakış açısıyla yaklaşıyor. “Tüneldeki Işık”la çaresizce tünelin ucunda bir ışık görmeyi bek-lemek yerine aydınlığa çıkmanın yollarını açıyor.
Üç kuşaktan süzülmüş sanatçı ruhu ve birikimini, psikoloji eğitimi ve psikoterapist deneyimiyle birleştiren Selçuk, okuyucusunu sanatla şifa bulmaya çağırıyor. Tarih boyunca örneklerine rastlandığı gibi sanatın şifa etkisi var ama şifanın da bir sanatı var.
“Tüneldeki Işık” sanat ve psikolojinin birlikte ele alındığında nasıl güçlü bir şifa kaynağı olacağına dair etkili bir rehber. “Kendinize kulak vermeye hazırsanız” size daha da yararlı olacak bir kılavuz.
Rengin Soysal