Penceresi önünde kumrular özledi
İmbat yüzünü yaladı, ağladı utançtan
Yürüdüğü yollarda toprak yok oldu
Sızan ışığa koştu bulut çatlaklarından
Kara kara dumanlardı yolunu kesen

Kiralık otel odalarının
Sermayesiymiş ucuz insan eti, açlık
Yusufçuğun ölümüymüş boynunda
Anason kokusuyla yarışan tütün kokusu
Vve çopadam olmuş çocuklar

Ölüm Kadar Adil Değilmiş Tanrı