Asırlar boyunca din adamları Allah’ın ilahi kelamına eklemeler ve çıkarmalar yaparak insanları aldatmış, baskı ve otoritelerini Allah adına dayatmışlardır. İncil ve Tevrat üzerinde oynadıkları gibi, Müslümanların tarihinde de hadis ve tefsirler Kur’an’a denk tutulmuş, ilahi kelam izaha muhtaç gösterilmiştir. Böylece din adamları, kelamın yeterli olmadığını iddia etmiş, hatta Tanrı ile görüştüklerini öne sürmüştür.
Din adamlarına olan sevgi yüzünden dogmalar anlaşılmaz hale gelmiş, kutsallaştırılan kişiler aracılığıyla halk Allah’ın gerçek emirlerinden uzak tutulmuş, korku ve baskı altında dogmalara mahkûm edilmiştir. Oysa Rabbimiz aracı istemez; saf niyetle iman ve ibadet bekler. Akıl, şirkten ve günahlardan koruyan en büyük nimettir. İnsanın yaratılışını, evreni ve Yüce Rabbimizin mesajını anlamak için bilimden faydalanmak gerekir. Bilime düşmanlık edenler, insanlığı cahil bırakan ruhban sınıfıdır.
Gerçek iman; aklı ve vicdanı kullanarak sahte otoritelerin maskesini düşürmek, dinlerin üzerindeki oyunu görmek ve Tanrı’nın merhametini kalpte hissetmektir. Dinler tarihi bize akılcılığın önemini hatırlatır ve doğruyu yanlıştan ayırt etmeye çağırır.