*Ey dünyayı bilmez! Dünyanın içini bilseydin onun kötü şeylerini almaya bakmazdın. Onun bütünü bir derttir; gelse insanı yorar, gelmeyecek olsa üzer. Hakk’a karşı irfan sahibi olsaydın, her şeye O’nun emri ile bakardın. Lâkin O’na karşı cahilsin. Ne Rasûl (s.a.v) Efendimiz’i, ne de diğer nebileri iyi tanıyorsun. Hele O’nun velî kullarını hiç bildiğin yok. Yazık sana, senden önce gelenlere dünya neler etti, çoğunu bilmektesin; ama hiç birinden öğüt aldığın yok. Dünyanın içinden çıkılmaz sıkıntılı işlerinden kurtulmaya bak. Allah’tan bunu iste. Dünyanın verdiği kisveyi çıkar ve hemen kaç. Nefse ait libası da çıkar. Hakk’ın kapısına yürü. En güç iş, nefsin elinden kurtulmaktır; ondan kurtulunca, siva - Hakk’ın zâtından gayri- da kendiliğinden silinir. Bu hâl, sivayı nefsin özü olarak anlarsan olur. Böyle ise nefsi bırakınca Rabb’ini oracıkta bulursun. Orada, hemen nefsini O’na teslim et. O’na teslim olunca selâmeti bulursun.*