Belki de insan baştan uca tırnaktı tanrıdan önce. Düşlerdi tek besleyip kuruttuğumuz ürün, bir kutu vardı elimizde, tek onu dolu sanıyorduk. Burada değildi aslında aradığımız, durmadan uzağa bakıyorduk, binbirinci günün bitiminde bir yere çekildik hepimiz ve ayrılıp sobaya yanaştım iyice – gövdem yapışsın ve erisin diye kor gövdenin içinde: Yazdım herkes uyuduğunda sonuncu masalı ilkinin öncesine, yazdım ve kurtuldum yıllardır beni kilitleyen düğümden: Ben babasız büyümüştüm, bir gece yangından artan korkunç bir izle.