Türk tarihindeki gerçekler hâlâ tam anlamıyla ortaya çıkartılmış değildir. Geçmişin gerçeklerini tam bilmediğimiz için bugünün doğru bir analizini yapamıyoruz. Yalnız bizde değil dünya tarihindeki gerçeklerin tam olarak ortaya konulması mümkün olmamıştır. Tarihçilerin babası sayılan Herodot (MÖ 5. yy) sonradan tarihçiler tarafından yalancıların babası olarak suçlanmıştı.
Tarihçinin bir görevi de bazı tarihî gerçeklerin üstünü örtmek olmuştur. İbni Haldun (1332-1406)’un dediği gibi “Herhangi bir görüş ve dine (mezhebe) bağlılık, tarihçileri tarafsızlıktan uzaklaştırır.” Bu görüşe tarihçiye hamilik yapan yöneticiye bağlılık da eklenebilir.
Türkler 1071 yılında Malazgirt Savaşı’nı kazandıktan sonra, Anadolu’yu bir Türk yurdu yaptı denilip birçok gerçeğin üstü kapatılmış, binlerce yıldır bu topraklarda birçok medeniyet ve ırkın yaşadığını ve sürekli bir karışım ve senteze uğradığı görülmek istenmemiştir. Türkler Anadolu’ya çekik gözlü, basık burunlu, kumral, Orta Asya görünüşü ile gelip yerli halkın kadınlarıyla evlenerek karşılıklı kültür alışverişiyle yeni bir görünüm ve sentez oluşturdular. Bu evliliklerin bayraktarlığını da Selçuklu ve Osmanlı sultanları yaptı.
Tarih çoğunlukla hâkim sınıfın hizmetindeki tarihçiler ve bürokratlar tarafından şekillendirilmiştir. Tarihçilerin çoğunun gözünde yöneticiler hep haklıdır sömürüye, açlığa, haksızlığa baş kaldıran halk eşkıyadır, nankördür. Genelde tarihler bu çarpıtmalarla doludur.