Tamamlanabilmek istiyor bazen insan. Her sabah mutlu hissedebilmek için sebep arıyor.

Evet ne mutlu bize ki sevdiklerimiz yanımızda lakin bazen dediğim gibi kendini değerli hissetmek istiyor. Çevresine imrenerek bakarak *ya ben neyi eksik yapıyorum, benim de hakkım değil mi mutluluk?* diye düşünüyor haliyle.

Gece çöküp hüzün bastırınca yoklamaya başlıyor yalnızlık her bir zerreni. Çokça zaman dua ediyorsun belki kendin için, onun için. Belki de kendinden önce onun için dua ediyorsun.

Onun mutlu olduğunu bilmek bile yetiyor insana.