Ben sık sık iyileşirim 
Çiçekler soğurur yaşam sularını benim kanımdan 
Çiçek vebası oluruz birlikte, bulaşıcı bir güzellikle 
Dokunduğu yerde bir şarkı bırakır karçiçekleri 
Çiçek vebası olan herkes bilir bu ezgiyi 
Kurtuluş yoktur, kasıklarınızda güller çatırdar 
Her tomurcuk kutsal bir yıkım olarak 
Büyüdüğü gövdeye kan tükürür ay kırmızı 
Sessiz büyücülerdir orada sarmaşıklar

Ben sık sık iyileşirim 
Çünkü beni boğan sarmaşığı evlat edindim