Bazı kahramanların adı kitaplarda geçmez, anıtları dikilmez, resimleri duvarlara asılmaz. Onlar, gölgede kalmayı seçen; vazifesi bitince sessizce geri çekilen, zaferin yükünü omuzlayan isimsiz neferlerdir. Bu roman, işte tam da onların hikâyesidir.
Yıl 1920… Anadolu yanarken, küçük bir şehir kendi sessiz cephesinde büyük bir direnişin parçası olur: Safranbolu. Gözlerden uzak, dağların ve hanların ardında bir avuç yürekli insan… Ne topu vardı ne tüfeği; ama yüreği, imanı ve vatan sevgisi vardı. Onlar cephede kurşun sıkmasalar da istihbarat taşıdılar, mühimmat sakladılar, ekmeklerini bölüp yolladılar.
Ve gerektiğinde canlarını hiç düşünmeden ortaya koydular.
Bu satırlarda okuyacaklarınız, resmî tarih kitaplarında belki bir paragraf bile bulamayacağınız hayatların iç sesidir: Bir kadının gece yarısı çalıların arasında taşıdığı mesaj; bir çocuğun postacılık oyunu sandığınız görevi; bir ihtiyarın handa duyduğu sözleri suskunca hatırlaması…
Bu roman, Safranbolu’nun isimsiz kahramanlarına bir vefa borcudur. Onların adını bilmesek de ruhlarını tanıdıkça, vatanın nasıl kurtulduğunu daha derinden anlayacağız.
Yazarımız, tarihe değil; insanın kalbine yazılmış bir destanı anlatıyor…
Saygı ve minnetle,
İsmet Zühtü Saraçoğlu
Atatürkçü Düşünce Derneği Safranbolu Şube Başkanı