Sonbahar

Gökyüzünü avuçlarıma doldurup,
Sana doğru üfledim.
Ufacık bir pencerem var benim.
Hayata o pencereden gülümserim.
Özgürlüğüm beyaz bir güvercin.
Kanatlarına seni sakladım kendim için.
Koyu sarı sonbahar yapraklarında,
Seni hatırladım her baktığımda.
Her gün yağmurlar yağar saçlarıma.
Umursamadan devam ederim yoluma.
Islanmak ve yalnızlık umrumda değil.
Gönül sandığımın kilitlerini kırdım.
Saklı duygularımı bir bir özgür bıraktım.
Sen daima ruhumda canımdaydın.
Kaç bahar geçti aşka dair?
Kaç basamak çıktım merdivenlerden?
Kaç zincir kırıp esaretten,
Herkesten ve her şeyden uzaklaştım.
Bir labirenti andırsa da hayatım.
Eminim bir noktada vuslatı yaşayacağım.
Gülen gamzelerim küsmüşken bana,
Hasretle baktım penceremden yollarına