Sinbad büyük Halife Harun el Reşit zamanında Bağdat’ta yaşayan çok zengin bir adamdı. Güzel bir evi vardı. O ve arkadaşları hava sıcakken bahçede ağaçların altına oturur, konuşurlardı.

*Şimdi zenginim, ama hep zengin değildim. Çok fakirdim. İlk yolculuğumda çok korkmuştum. Size bunu anlatacağım.* dedi Simbad.

O zamanlar çok genç bir adamdım. Hemen her genç gibi, ben de sorumsuzca yaşadım ve çok geçmeden de parasız kaldım.

*Bir şeyler yapmalıyım,* dedim kendime. Ve hemen evimi ve her şeyimi üç bin akçeye sattım. Parayla da kumaş ve başka mallar aldım. Onları Basra’ya götürdüm. Nehirde bir Arap gemisi vardı, kaptanıyla görüştüm. *Haftaya yelken açacağız,* dedi bana. *Gemide altı tüccar var. Onları doğudaki adalara ve ülkelere götüreceğim. Tüccarlar mallarını sattıktan sonrada onları alıp buraya getireceğim.*

*Bir tüccar daha götürebilir misiniz?* diye sordum ve ekledim. *Sadece altı sandık yüküm var. Sana yüklü bir yol ücreti öderim*