İnsanın kalbi sevgiyle canlanır, merhametle güçlenir, dostluklarla güzelleşir. Yüreğinde herkese mutluluk dağıtacak kadar yer olmayanların sevgileri çevresine ışık veremez.
 
"Şiirlerle Öykülerle Hayat Aktı Sessizce" adlı şiir kitabımda toplumun her kesiminden hayatlara dokunmaya çalıştım.
 
Bazen sevenlere, bazen terk edilenlere mutluluk fısıldadım. Bazen ise ayrılık acılarının açtığı yaraları mısralarımla sarmaya çalıştım. Sergilenen mutlulukların ardındaki dramları, geçmişle geleceğin çeliştiği yaşamları, dostlukların değerini, savrulan saçların, sevgi dolu gözlerin neler anlatabileceğini kelimelere döktüm.
 
Şiirlerimde zaman zaman gökyüzü ve bulutlar, zaman zaman sabahlarla akşamlar, bazen de sokaklar birbirleriyle sohbete daldılar. Bu sohbetlere katılmak şair için çok ilginç bir duygudur. Bazen heyecanlanır, sonunu merak edersiniz; bazen de bu sohbetleri mısralara dökerken gözlerinizden süzülür yaşlar, ıslanır kâğıtlar...
 
Doğayla ilgili şiirlerimde bir ağacın, bir yaprağın, çiçeklerle hayvanların sürükleyici tasvirlerini, dokunaklı hikâyelerini anlatmaya çalıştım. Gençlere de öğütler vermeye çalıştım. Onlara seslenirken kâh azimle hırs savaştı, kâh yeni kuşakların henüz yaşamadığı yıllar dile geldi, özlemleri haykırdı. Kaybolan yıllar kendini duyurmaya çalıştı çaresizce. 
 
İşte böylesine, nasıl geçtiğini anlamadan, şiirlerle öykülerle hayat aktı sessizce... 
 
Merih Türkoğlu