"Ozan, esinlenenden çok, esinleyen kişidir." Böyle diyor Éluard. Kendisi de esinleyen bir kişi oldu. Nedir esinlediği? Umut, özgürlük, yıkıntı uzmanlarına karşı kin. Ve aşk, kadın aşkı, bütün bunları simgeleyen aşk. İnanılmayacak kadar yalın, özentisiz bir şiir diliyle, inanılmayacak kadar etkileyici bir sevecenlikle, insan kardeşliğini, insan güzelliğini akarsu duruluğunda, çocuk gülüşü inceliğinde duyup duyuran bir ozan.

Barışa, özgürlüğe, günlük ekmeğin insanca paylaşılmasına yakılmış bir türküdür Éluard`ın şiiri. "Başkalarının yaşamına, ortak yaşama katılmak" için "tek insanın ufkundan herkesin ufkuna" atılmış köprüdür. Bu şiirin en umarsız, en karanlık yerlerinden bile bir güven çizgisi, bir umut ipliği geçer.

Başlangıçta, kurucularından olduğu ve en büyük ozanı sayıldığı Gerçeküstücülüğün ilk döneminde düşle gerçek arası ve duygusal tatlarla dolu bir dünyanın sevilen kadınla aydınlanmış, zengin imgelerle bezenmiş kapalı bir dünyanın bütün olanaklarına el attı ve özellikle İspanya İç Savaşı`ndan, Alman işgalinden sonra daha insancı, toplumsal boyutlar edindi, acıya, zorbalığıa karşı bir iyilik, özgürlük, kardeşlik bayrağı oldu.