Shakespeare’in 154 sonesi, hafıza, zamanın yıkıcı etkisi ve ölümlülük gibi edebî temaların kanevasına gözü yıldızlarda olan, karşılıksız aşkın ızdırabını bilen talihsiz fakat ateşli kalpler için yazılmış şiirlerin en zarifleri ve muhtemelen nesiller boyunca tekrar tekrar onlara yönelen okurları tarafından en çok alıntılananlarıdır. Pek çok spekülasyona ve tartışmalara yol açan gizemler, sonelerin hem müstakil hem birbiriyle ilintili bir şiir dizisi olarak faş ettiği töz, edebiyat tarihi ve Shakespeare araştırmaları için önem arz etse de bu şiirlerin evrensel ölçekte benimsenen lirik büyüleyiciliğinin önüne geçemez. Sonelerin bu yeni Türkçe çevirisi hem bu nefaseti hissettirebilmek hem de bu tartışmalara dair Türk okurunu bilgilendirmek için çağdaş bir dil uzluğu ve edebî hamle olarak görülmeli.