Şehirlerin içinde kaybolan ruhların, sessiz çığlıklarının ve unutulmuş anılarının şiiridir bu eser.
Her şehirde bir sessizlik gizlidir. Kalabalığın ortasında hissedilen yalnızlık, sözlerin yetersiz kaldığı anlar, geride bırakılan izlerin hafızası... Sedat Polat`ın "Sessizliğin Şehri" eseri, modern yaşamın bu görünmeyen coğrafyasını şiirle haritalandırıyor.
Yağmurda yürüyen adamdan, kahverengi cekete bulaşmış anılara; radyoda çalan nostaljik şarkılardan, pencere kenarındaki bekleyişlere kadar... Her şiir, kayıp zamanların izini sürer. "Ben seninle yaşamadım çok şey. Ama bir bakışın, on yıl konuşmuşuz gibi içime kazındı."
Bu kitap, aşkın sadece mutluluğu değil, yokluğu da anlatan bir haritadır. Gidenlerin ardından düşen suskunlukları, terk edilmiş odaların hafızasını, hiç söylenmemiş vedaları kaleme alır. Ama bu hüzün yıkıcı değil; yaratıcıdır. Şair, acıdan şiir üretir, kayıplardan anlam çıkarır.
Polat`ın dili, gündelik yaşamın sıradanlığında büyük anlamları keşfeder. Sokak lambası altındaki bekleyişler, yarım kalmış cümleler, gölgelerle yapılan konuşmalar... Hepsi, modern insanın iç dünyasına açılan kapılardır.
"Sessizliğin Şehri", hem kişisel hem de evrensel bir yolculuktur. Çünkü her okur, bu şiirlerde kendi sessizliklerini, kendi kayıp zamanlarını bulacaktır. Kitap, suskunluğun da bir dil olduğunu, sessizliğin de şarkı söylediğini hatırlatır.
Burada, sessizlik konuşur ve şiirler yaşar.