Şairin düş gücü, kuduz köpek gibidir. Önce sahibini ısırır, sonra herkesi. Ancak bu şiirsel trajedide düş gücünü *gerçeklik* de kışkırttı.

Bir kadın, iki erkek.

Bir güz akşamı, bir içki evinde, ölü bir balığı didikler gibi vicdan azaplarını didikleyen iki sevgili.

Ve uzaklarda, kırılmış, örselenmiş ölü bir adam.

*Hangisi sizsiniz?*

Şair, bu soruyu kendisi için de soruyor:

*Hangisi benim?*

*Sevgili mi, ölü mü?*

Bu *sessiz düğüm*ü kim çözecek?

Şiir mi, hayat mı?