“Bugünlerde kızımla yazdığımız günlükleri okuyoruz. 
Unuttuğumuz bazı anıları hatırladık. Geçmişi konuşuyoruz. 
Neler başardık diye bir kez daha seviniyoruz, birbirimize sarılıp öpüyoruz defalarca. 
Ben hâlâ ona doğum günlerinde çiçekler gönderiyorum. 
Hâlâ çok konuşuyor, sohbet ediyor, fikir alışverişinde bulunuyoruz.  
Büyüdü ama biz hâlâ oyunlar oynuyoruz.”

Toplumsal baskılar, yargılamalar, yadırgamalara rağmen hiç vazgeçmeyen bir kalp: Anne! Selektif mutizmin sessizliği, OKB’nin karmaşıklığıyla kuşatılmış minik bir savaşçı: Çocuk! 
Bu muhteşem ikilinin karşılaştığı zorluklara ve bu zorlukları aşmak için verdiği mücadeleye yakından tanık olacağız. 
Bu bir başarı öyküsüdür. 
Sessizliği kocaman bir çığlığa dönüştürenlerin başarısı…