Gökyüzünden, sonsuzluğun kalbinden kopup yeryüzündeki düşlerin içine düşmüş bütün yıldızlara,
Sen ilahi bir ışığın unutulmuş adısın.
Ve bir gün hatırlayacaksın.
Belki bir kitabın sayfalarında belki bir sessizlikte belki bir rüyada belki de bir gecenin karanlığında….
O zaman düşmediğini, kaybolmadığını; dönüş yolculuğunda olduğunu anlayacaksın.
Bu kelimelerde sana bir çağrı var.
Ruhunun içinde yaratılışın sesi titreşiyor ve içindeki ışık sana sesleniyor:
 “Hatırla beni bir daha unutmamak üzere.
Tüm zamanlarda, mekânlarda ve boyutlarda.”
Yeryüzünde ve gökyüzünde; geçmişte, gelecekte ve şimdide, kendine giden yolculuk başladı.
Kaderin bedenden ötede, yıldızların ışığından alna dökülen harflerle yazılan bir süreç.