Bir devir kapandığında kendi yiğitlerini yitirmişti Osmanoğlu...

Devletleri için can siperane ve kelle koltukta bir ömür geçirenler, serdengeçtiler.

Orta Asya`dan, Gazne`den, Selçuk`tan miras kalan bir teşkilatın o günkü erleriydi onlar...

Dilekleri, Osmanlı tebaasının huzuru; amaçları, uçlarda fütüvvet yolunu açmaktı.

Onlar, devletin görmeyen gözü; işitmeyen kulağıydı.

Bildiğimiz tek gerçek: onlar isimsiz kahramanlardı.

Bu hikaye, akıncıların hususi bir kolu olan serdengeçtilerin hikayesidir. Bu hikaye, Osmanlının unutulmuş has evlatlarının hikayesidir.

Onlar Türk-İslam davası için sırlandılar. Sırlandıkça da amansız bir coğrafyada çetin bir savaş verdiler. Hakk`a yürüdüklerinde kimdiler, kimdendiler; bilinmedi.

Yegane emelimiz; Türk evladının onları anmaları, andıkça minnet duymalarıdır.

İsimsiz kahramanların ruhu, şad ola.