Karanlık gecelerde yüreğimde,
Yıldız gibi parlayan,
Sen kadınım!
Türkü gibi umut oldun yüreğime, zor günlerimde.
Sen gönül bahçemin çiçeği, çocuklarımın anası,
Senle çıktığım hayat yolunda.
Bana her zaman anlatılamayan,
Mutluluk oldun yıllarca.
Yağan yağmurlarda beraber ıslandık damla damla.
Yağmurun her damlası,
Seni bana,
Beni sana anlattı ağlayarak.
Akan yağmur damlaları sel olup,
Bedenimizi, ruhumuzu yıkadı şefkatle.
Beraber yürüdüğümüz yolları, kaldırımları, bağları,
Bahçeleri, ağaçları, kuşları yıkadı.
Yorgun yürekleri temizledi.
Toprak bağrı yanık sevdalılar gibi,
Kana kana içti yağmur damlalarını.
Mis kokusunu cömertçe saçtı ortaya.
Bunu duyan mor menekşeler, papatyalar,
Gelincikler can buldu toprağın bağrında.
Ağaçlar meyve vermek için çiçek açtı, her taraf yemyeşil.
Kuş sesleri sevinç oldu onlara cıvıl cıvıl.
Sen kadınım!
Karanlık dünyamı aydınlatan,
Korkulu hülyalardan beni çekip alan,
Geleceğime ışık olan, Sen!
Sen kadınım yağmur sonrası gök kuşağı gibi.
Her rengin başka güzel.