"Zaman akıp geçiyor. Zaman akıp geçerken insan duruyor. Acısıyla duruyor; özlemiyle, kahrıyla, mutluluğuyla en çok da içinde miras olan boşluğuyla. İşte böylesine durup kalmanın boşluğunu omuzluyor insan. Ve biz buna yaşamak diyoruz. Hayat hep bir boşluk doldurma telaşı. Hayat hep bir boşluk ve telaş. İşte tam da burada kelimelerin inceliği boy gösteriyor. En dolmaz dediğimiz boşluğu doldurmasıyla, en geçmez dediğimiz şeyi geçirmesiyle, iliştirmesi belki de daha da kötüye itmesiyle… Şair Nejdet Şeker incelikli bir gül ustası gibi. Detayı ve insanı iyi işleyen iyi bir şair. Dünyada oyulmuş tüm kavukları incelikle dolduran bir şair. Bizi, hepimizin bu masalda sözünün olduğuna inandıran bir şair. Sözün insana ve yalnızlığına eş geldiğini inandıran. Böylesine yalnızken her şey ve herkes, böylesine beraber olduğunu gösteren. Bu hengamenin içinde imgeleriyle okurun masasını derin bir sessizliğe bırakan bir dil. Susmanın ve susmanın ağırlığını sözcüklere eş gelen tarafıyla anlatan bir şiir. Dizeleri okurken sevgili Özdemir Asaf’ın o güzel dizeleri aklıma geldi, belki son olarak bu dizeler sizlere çoğu şeyi anlatmış olur: ‘‘Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi…’’
Şiir bazen bu…

Fırat Baytak