Binalar, çöpler, ağaçlar, kediler, insanlar; yavaş yürüyen insanlar, hızla koşan insanlar, duran insanlar, hep bir yerlere giden insanlar, hep bir yerlerde ölen insanlar, acı ile bağıran köpekler ve biraz da kelebekler hayat suretinde sarıyorlar çevremi. Hepsinin gözü üstümde, hepsi benim üstüme. Dağ benim üstüme, sağ benim üstüme, kan benim üstüme, başım gözüm üstüne Tanrı’m, başım gözüm üstüne… Seni de anlıyorum, ağlıyorum; kabullenmiyorum… Kabullenemiyorum… Hiç.