Grafik tasarımcı, ressam, yayıncı, çevirmen kimlikleriyle uzun yıllar sanat dünyamızın merkezinde duran Sait Maden, her şeyden önce bir şairdi. Yaptığı her işte şairliği yer buluyordu kendine. Haydar Ergülen’in “Bir şiir dervişi” diyerek tanımladığı Maden’in bütün şiirleri ilk kez bir araya geliyor.

Korkuların ne güzel yüzleri vardı,
ufacık elleri, ufacık ayakları.
Kuş gibi yan yan bakarlardı
yüzümüze. Ne hoş parlardı
gözleri karanlıkta derinden,
aramızda ne ürkektiler!
Ne iyiydiler aramızda
usul sesleriyle, utangaç bakışlarıyla,
alında bir deniz yeli, ağızda
hafif bir şeker tadı benzeri. Her çabamızda
yardıma hazırdı elleri
biz nicedir ovar, parlatırken büyük geceyi.
Birgün ne görsek iyi? Yer gök dört duvar.
Ne yeni korkular var ne eski korkular.
Yönden yöne mekik dokuyan
deli bir rüzgâr
çarpıyordu çepçevre
kapılara pencerelere.
Bizi süzüyordu bir köpek yolun sonundan.