SÂHİB-İ MELÂHAT
Kaçırırdım gözlerimi yaşamasını hep istediğim idama mahkûm olmuş biriymiş gibi,
Sanki gitsen hep yalnız kalacak,
Tanrı’nın mahsusluğuna asi olacakmışım gibi.
Yalnız çiçekler mi kokar?
Yağmur değince toprak,
Sokulunca tenler,
Özlemek kokmaz mı?
Beklemek, buram buram gidenler…
Dünsüz doğsun yarınlar,
Hüzünler ihtilalsiz devrilsin,
Dize getirilsin artık tüm aynalar,
Göze değil, gönle çevrilsin.