Döneminin edebiyat akımlarıyla sınırlandırılamayan 20. yüzyıl şairi Francis Ponge, düzyazıyla şiiri bir araya getiren ve edebi türlerin sınırlarını genişleten yapıtıyla, bugün yalnızca Fransa’da değil tüm dünyada “sıradan nesnelerin” öncü şairi olarak biliniyor. Sabun, gündelik hayatın içinde sıradanlaşmış nesnelerden biri olan ve İkinci Dünya Savaşı yıllarında kimi zaman küçücük bir parçasına dahi ulaşılamayan sabuna yeni bir anlam kazandırıyor.

Ovuştursam köpürür, sevinir sabun...
Esner, yumuşar, uysallaşır ellerim,
Sızar parmaklarımdan, daha da büyür,
Sedeflenir öfkesi...
Büyülü taş!
Hava ve suyla yaratır
kokulu üzüm salkımlarını...
Su, hava ve sabun
üst üste binerler,
birdirbir oynarlar;
kimyasaldan çok fiziksel,
akrobatik bileşimler yaparlar...
Belki de konuşurlar güzelce?