Bu günahkâr, ufacık, ak ellerime;
Cinlerin düğüm attığı tarumar bahçelerime
Havva Anam’dan al bir vasiyet kalır.
Düşse gökten üç elma,
Payıma kırağı yemiş bir kuru dal kalır...
Bırakıp karşında titreyen ellerimi öylece,
Tuttuğun eller çıkar düşlerimin kerevetine.
Darısı değil de bu vurgunun
Ağrısı göğsüme bin yıl yas kalır...