Birçok durumda, “Ruhun Huzuru”nun yanlış anlaşılmadan başka bir şey olmadığı doğrudur. Kendini dürüstçe ortaya koyamayan başka bir şeydir yalnızca. Dolandırmayan, önyargısız birkaç örnek. “Ruhun Huzuru”, ahlak (ya da din) alanında zengin hayvaniliğin hafifçe ışıldaması olabilir. Ya da yorgunluğun başlangıcı, gecenin düştüğü her yere, her türlü akşamın attığı ilk karanlıktır. Ya da havanın nemli olduğunun, güney rüzgârlarının eseceğinin bir işaretidir. Ya da iyi bir sindirmenin sonunda istem dışı bir müteşekkir olmadır. Ya da her iyileşme döneminde, her şeyin tadını yeniden hisseden ve bunu bekleyen hastanın huzura ermesidir. Ya da baskın olan bir arzumuzun iyice tatmin edilmesinin verdiği hazdır ya da istencimizin, arzularımızın, günahlarımızın yaşlılığından kaynaklanan bir zayıflıktır. Ya da kibrin ayartmasıyla, kendini ahlak pelerini altına sokmamaktır. Ya da bir kesinliğin doğuşudur, korkunç bir kesinliğin. Ya da eylemlerin, olgunlaşmanın ve sahip olmanın; bir etkinliğin, işin, üretimin, istencin ortasındayken ifade edilişidir. Özgürlük istencine ulaşılırken sakince soluk almaktır. Putların Alacakaranlığı: Kim bilir? Belki de bir çeşit “Ruh Huzuru”dur...