Adler, bu kitapta belirtildiği gibi, gelişimin son döneminde,  daha önce ismiyle ilişkilendirilen güç-irade-aracılığıyla ve  aşağılık-telafi paradigması gibi yanlış kalıplardan uzak durur.  Bunun yerine, insanı, tüm canlılar gibi, sürekli çabalayan  bir varlık olarak görür. İnsanın çabası, bireysel olarak  düşündüğü bir tür üstünlüğe, mükemmelliğe, başarıya yöneliktir. Bu çaba dar, bencil bir hedefe  yönlendirildiğinde, yaşamda çeşitli türden  başarısızlıklara yol açar. Akıl sağlığı yerinde olanlarda,  çaba açısı dardır ve sağduyu niteliği vardır.  Elde edilmeye çalışılan üstünlük, diğer insanlara yöneliktir.