evrenin merkezinde insan, insanın merkezinde kalp, 
kalbin merkezinde duygular yaşar...
hislerin en sesli halidir şiir, yaşamanın en sessiz hali…
evrenseldir…
dili, dini, ırkı yoktur; kalbi vardır sadece…

küllenmiş sevdalar getirdim avuçlarına,
kaldırım taşlarınca üşümüş beklentiler bıraktım kapına..
fermanın fermanımdır, bundan böyle
yaran, yaram…

korkuya muhtaçlığımı sen öğrettin
çocuksu şiirler yazarken, 
sus-pus kalan yarınlarıma…

yüreğimin bir kenarına ,seni çiziyorum sevda!!!
küflenmiş parmaklıklarda arıyorum, diğer yanını…

sevda kupkuru bir çölmüş meğer
yutarmış seni de bakmazsan eğer
ne ölçü bulmuş onu ne değer
bir bak dedin gözlerime sevda ben oldum…