Nefes alıyorum.
Ve benim kırılmış kalbim hala atıyor. 
Ben ise merak ediyorum. 
Niçin?

Bu benim hikâyem değil.
Bu anlatılmamış acıları yaşamış isimsiz insanların hikâyesidir.
Yaşadıklarına dair sesiz kalmak zorunda bıraktığımız insanların hikâyesi. 
Sadece bize daha kolay olsun diye. 
Sadece bu acıları onlara çektirenlerin bizim olduğumuzu hatırlatmasınlar diye. 
O zalimlerin bizim olduğumuzu hatırlatmasınlar diye.