"Gökteki bulut, ağaçtaki yaprak, daldaki gül, saksıdaki karanfil, raftaki sini, küpteki bulgur, kulaktaki küpe, parmaktaki yüzük, denizdeki kayık, deredeki balık… mani yakıştırırken söz başı olur. Bu ve benzeri bir sözle maniye başlanır ama, sözün sonu ille bununla ilgili olmak zorunda de değildir; maniyi yakıştıran içindekini anlatır. Manilerin çoğu döner-dolaşır sevgiliye ulaşır:

Kar yağar kar üstüne
Kış gelir nar üstüne
Lâl olasıca diller
Her mani yâr üstüne."