Meryeeee’m! Diye seslenir.
Sesi öyle gürdür ki, mahalleli bile duyar.
Sesi duyan eşi Meryem Hanım dışarı çıkar.
Daha bir şey söylemesine fırsat vermeden Atıf
Emmi’nin sesini tekrar duyar.
Atıf Emmi, çabuk bana yemek hazırla diye
gülmektedir.
Meryem Hanım şaşkın!
Şaşkınlığın verdiği heyecanla!
Herkes senin gibi; acele ne? Der, biraz da sinirli.
O zaman Atıf Emmi herkes yemek yedi; der.
Söylerken sinirli olduğu da sönmüştür belli.
Bu defa da Meryem Hanım sinirli ve seslice!
Sen niye yemedin? Diye seslice sorar.
Atıf Emmi:
Ramiz, O yemez dedi; ben de yemedim.
Herkeste bir gülüşme!
Meryem Hanım mı?
Atıf ağzını…