“Artık zaman reddedilebilir mi?”
Bir kurmacanın sonu gerçekten yazılabilir mi?
Yoksa bu, zamanın akışı içinde üretilmiş en büyük yanılgılardan biri mi?
[O’Postrof], klasik anlatı kalıplarının ötesinde, okuma pratiğini doğrudan yapay zekâya dâhil eden bir anlatı pratiği. Yazar, “Dijital Okur” kavramını merkeze alarak, okurun anı içinde tükenimle ilerleyen bir akışın parçası olmasını sağlıyor. Bu akış, yalnızca insan okurla değil, yapay zekâ ile de sürüyor — ve bu birliktelik, “son” kavramını yeniden sorguluyor.
Nöral Anlatı ve O’Postrof Anlatı Pratiği Nedir?
[ …bilinç akışından farklı olarak, dijital okurun varlığını yok saymadan, yalnızca kurmacanın kesitlerinden alınan verilerle anlatıyı yeniden inşa eden bir yaklaşım — Okuma deneyimini katman katman genişleten, boşlukları anlamın kendisine dönüştüren bir yapı… ]
[O’Postrof] — tükenimin içinde yeni bir deneyime mi dönüşecek?
Yoksa dijital zekâların boşlukları doldurma biçimini mi sorgulatacak?