Bahar’ın hastaneden çıkacağı vakit sevinçle, gülen gözleriyle yanına gitti. Bahar, Gül’ü gördüğünde çok şaşırmıştı. Onun geleceğini,
hem de kendisini ilk karşılayanın o olacağını biliyordu. 

Ama onu böyle beklemiyordu.

Gül, arkadaşının saçları kesildiği için üzülmesin, kendisini yalnız hissetmesin diye o da saçlarını kazıtmıştı.

Yani Gül de Bahar gibi saçsızdı. Arkadaşı için saçlarını kökünden kesmişti.

Dostluk, arkadaşını yalnız bırakmamak demekti…

Beraberce eve doğru yürümeye başlamışlardı. Yolda Gül onu güldürmek için çok uğraştı, ama yine de başaramadı. İşte ne olduysa o zaman oldu.

Gül yola koşarken, kendisine doğru gelen taksiyi fark etmemişti.

Birden yere yığıldı. Gözlerindeki hayat ışıkları söndü.

Aslında Baharın Gül’ü soldu.

Saçsızlığından utanırken, kendisi için saçlarını feda eden arkadaşını kaybetmişti.

Mayıs yağmurları ölümsüz dostluğu selamlarcasına hafiften çiseliyordu.*

Kitap çocuklarımız için hayatın içinden özgün öykülerden oluşmaktadır. Onları hayata hazırlamak ve yaşayacakları olaylara karşı nasıl duyarlılık geliştireceklerinin yolunu göstermektedir. Başarı, sevgi, saygı, özveri, azim ve kararlılık ve arkadaşlık dolu bir yaşam için kitap size elini uzatmakta. Haydi, kitabın elinden tutun sevgili çocuklar!