İzzet Yasar, 1982 yılında yayımlanan Ölü Kitap`tan sonra 15 yıl şiiri "bıraktı", sustu. Bu sıradan bir susma değildi. Şiir "sanat"ına karşı inançsızlığı da içeren bu sessizliğin açımlamasını Ölü Kitap`taki şiirlerinde yaptı. Kitabın başındaki Rimbaud parodisi önemli: par délicatesse j`ai perdu ma poésie (koptu şiirim / inceldiği yerden). 20 yıl sonra "Ölü Kitap`la birlikte `iktidarın dili` denen şeye savaş açmayı denedim" diyecektir. Ölü Kitap, ilk yayımından 30 yıl sonra tekil ikinci baskısıyla hâlâ güncelliğini koruyor.