Sözü yormak değildir muradım. Binlerce haşa

Üstümde her dem uçan nihayet kuşu şahittir buna

Her gece sevgilinin zülüflerine astığım yıldızlar

Her sabah yepyeni bir dünya armağan eden güneş

Dünyayı sıfırlayan çocuk; iri bir tokat gibi uzanan kumsalda

Burada bitiverse bu şiirin ömrü bir anda ne olur

Neyi eksik kalır evrenin, sönse dünyanın cümle yıldızı

Her akşam taş kaynatan bir annenin periyodik gözyaşlarıyla

Ve kızarsa, en doğudan en batıya, cümle hakların medyatik yüzü

Üç kara zeytinsiz sofra babasının yüzündeki mahcubiyet kırmızısıyla