Davet, yolunu şaşırmışlara ilk yardım müdahalesidir… Fıtratı bozulmuş duygu ve düşünce kodlarına fıtratını hatırlatmaktır… Allah tarafından bağışlanan hayatı, O’nun istediği “hayat tarzına” çevirmeye çağrıdır… Davet bir hayattır, bir sebattır ve nebevi bir sanattır… Hayat devam ettiği sürece davet de devam eder…
İslami davet, itikadi ve ibadi bir zorunluluktur… İmani bir gerekliliktir… Ne bir faraziye ne de bir fantezidir… Farzlardan bir farzdır… Hatta farzların farzı diyebileceğimiz bir farzdır… Davet gelip geçici bir heves değil… Dönemsel bir uğraş değil… Sosyal ve kültürel bir etkinlik değil… Bir alışkanlık değil… Örgütsel bir faaliyet de değil… Kulluğun ta kendisidir…
Davet peygamber mesleğidir… O halde nebevi bir duruşla son nefesimize kadar daveti sürdürmeliyiz…