İslamiyet’in henüz zuhur etmediği yıllarda şairler, şiirlerini dinleyicilere farklı şekillerde arz etmekteydi. Şifahen kuşaktan kuşağa aktarılan bu şiirler kâh doğaçlama olarak kâh hazırlık yapılarak icra edilir; kimileri keskin kılıcına dayanarak, kimileri ise kendinden geçercesine okurdu şiirlerini.
Bu dönemde, okunan şiirleri değerlendiren bir heyet de vardı elbette. Hangi şiirin daha iyi olduğu böylelikle ortaya konurdu. Rivayete göre en beğenilen şiirler Kâbe’nin iç duvarına asılmak suretiyle onurlandırılırdı. Bu nedenden ötürü bu şiirlere “muallaka” yani askı adı verilirdi. Başta İmruü’l-Kays olmak üzere Tarafe, Züheyr, Lebid, Amr, Antere ve Hâris’in meşhur kasidelerinin yer aldığı Muallakat adlı eser; Kâbe’nin iç duvarına asılan, Yedi Askı adı da verilen bu şiirleri ihtiva ediyor.
İkinci Diyanet İşleri Başkanı Şerafeddin Yaltkaya’nın tercümesiyle okuyucuyla buluşan Muallakat, Arap edebiyatının erken dönemine ışık tutması bakımından kıymetli bir eserdir.

Senin aşkını bırakmam için bana durmayıp öğüt veren nice kimseleri reddettim ve onların sözleriyle senin aşkından vazgeçmeyi aklıma bile getirmedim.