Asker olup Yemen`e giden Bolu`lu Mestan`ın Bolu`nun köylerinden birinde yaşayan babasına göndermiş olduğu mektubunun şiirleştirilmiş kısmından kısa bir bölüm:
A benim sevgili eroğlu atam!
Özümün varı, gözüm şavkı anam!
Nice ayrılmış idik, biz sizden,
Ayrı düştük vatana her yüzden.
Yemen’in kahrına erdik ereli,
Kader denizine girdik gireli,
Arpaya, buğdaya hasret kaldık.
Arab’ın fendine hep aldandık.
Cip cıbıldak donumuz yok, başımız;
Yalın ayak koşmadadır yüzbaşımız.
Gece gündüz demeyip koşmadayız:,
Kehlelerden olduk uyuz.
.....
Aç aca aşmadayız dağlardan, 
Otu toprağı yerük bağlardan. 
Yemen’in dağlığı çokdur uludur, 
Hele kumsalı cehennem yoludur. 
Suyu yokdur, sisi çokdur cebelin, 
Uşağı çok zalim olur ha, bu elin. 
Karakoldan inerük su alıruk, 
Arab ardından atınca kalıruk. 
Her suyun nevbeti üç-beş canı yer,
 Kaçamazsan ulaşır kelle keser. 
Dağlığında ne ağaç var, ne meşe, 
Tek varan yolcuya maymunlar üşe. 
Buranın mahsulü kahve, duradır, 
Buğdayı olsa da esmer, karadır.