kim tanır artık beni bir durak küserken sokağına. kim tanır
çamaşır iplerine asılmış hünerini yağmurun. pencerelere yakışmayan
yüzüme caddeler gezdiriyorum. alışıyorum duraklara, çamaşır
iplerine, yağmura nasıl alışmaksa bu. gözlerini dikmiş uykulu bir
durak. ağacın altında sıkışmış bir durak. ciddiyetle düğmeleri ilikli
bir durak. parmaklarım sararmış bakışlar bırakıyor. gözkapaklarımı
zorlayan bir yüz, nasıl da unutulmayı bekliyor.

Ateş ediyor isyancılar saat kulesine

Akın Art ilk şiir kitabıyla çıkıyor okur karşısına.