“Bakış”, yalnızca görmekle mi ilgilidir? Yoksa dünyayı kavrayışımızın, ona hükmetme arzumuzun, hakikatle aramıza koyduğumuz mesafenin bir aracı mı? László F. Földényi, Medusa’nın Bakışı ile bu soruların izini sürerken, Batı düşüncesinin üzerine inşa edildiği kökleri ve sınırları sorguluyor; mitolojiden felsefeye, romantik melankoliden modern sanata uzanan bu yolculukta, “bakış”ın anlamını, gücünü ve dehşetini derinleştiriyor.
Medusa’nın lanetli gözleriyle taşa dönüşen bedenler, yalnızca
bir mitin yankısı değil; bakışın donuklaştıran, donduran, ele
geçiren kudretinin zamansız bir metaforu olarak karşımıza
çıkıyor.
Bu kitap, yalnızca “bakmanın iktidarı”nı değil, aynı zamanda
onun yıkıcılığını/yokediciliğini de tartışıyor. “Bakmak”,
anlamanın bir yolu mu, yoksa dünyayı kendi sınırlarımız içinde
biçimlendirme çabamızın bir yansıması mı? Görmek, bir
varoluş biçimi mi, yoksa kaybolmanın eşiği mi? Földenyi,
Walter Benjamin’den Nietzsche’ye, Bataille’dan Dostoyevski’ye
uzanan düşünsel bir hat içinde, bakmanının tanrısal ve tekinsiz
doğasına eğilirken, yalnızca bakılanı/nesneleri değil, ruhu da
dönüştürdüğünü gösteriyor. Görmenin tanrısal ve tekinsiz
doğasına eğilirken, hakikatin yalnızca bilincin değil, bedenin
de üzerinde kurduğu baskıyı açığa çıkarıyor.
Földényi, hakikatin karşısında taş kesilmek ile ondan gözlerini
kaçırmak arasında gidip gelen insan ruhunu, düşünsel bir
gerilim içinde Medusa’nın Bakışı’nda ustalıkla resmediyor.