Saçları buluttan sıyrılmış güneş

Benim mevsimlerim darken anlasa.

Dünyâ ona küçük, kalem bana eş

Sevmek bu sûrette erken anlasa.

O`dur metropolün çılgın gözdesi

Ben yetim köylerin şâiran sesi.

Kendini taş gören Tanrı yosması

Benim yüreğimde narken anlasa...

Onun için sevmek ara aşı mı

Anladım bu vuslat zaman aşımı

Mecnun darlığı mı sabır taşı mı

Bu hâlde yaşamak zorken anlasa.

Dağları delerken bir çift sözümle

O`na susamışım işte ez-cümle.

Her şeyi yüklenip, bir an gözümle;

`Seni seviyorum` derken anlasa...

Ne yanan ateş var, ne tüten baca

Saçlarıma yağan karken anlasa.