Bazı insanlar vardır ki bazen yalnızca bir cümleleriyle dünyayı yeniden keşfetmenizi sağlar. Bir bakışlarıyla kalbinize dokunur, sizi sarıp sarmalar, sevmeyi öğretir ve içinizi ısıtır. Türkan Bürkev, yani babaannem de onlardan biriydi. Her sözü, eşi benzeri olmayan bir şiirdi; gözleri, mavinin hayatımda hiç görmediğim bir tonuydu. Duygu dünyası, hayatı ve kişiliği, izleyen herkesi büyüleyen bir film gibiydi.
Babaannem, benim en büyük ilham kaynaklarımdan biri oldu. Coşkusunu ve açık sözlülüğünü hep hayranlıkla izledim, ondan esinlendim. İnandığım doğrulardan vazgeçmemenin değerini o gösterdi bana. Kötünün içinde iyiliği görmeyi, hayatı sevmeyi, paylaşmayı ve en önemlisi kendi yolumun kahramanı olmayı ondan öğrendim.
Fikirleri, davranışları ve sözleriyle çevresindekileri kendine hayran bırakırdı. Dünyayı kendi gözleriyle okur, iç dünyasını bizimle paylaşırdı. Sonsuz bir okyanus gibiydi; yaşanmışlık, bilgelik ve sevgiyle dolu bir okyanus… Sınırsız sevgisi, bir yanardağ gibi kendisinin dahi engelleyemediği duygusallığı, güçlü dışavurumcu yapısı ve patlamalarıyla aslında bir sanatçı kişiliğine sahipti. 
Ancak o, eserlerini hep kendine sakladı. Onun sanatçı yönünü ancak bugün şiirleriyle tanıma fırsatı elde edebildik. Kitaptaki her bir şiir başka bir evren, her bir kıta başka bir mevsim, her bir sözcük ise insanı derin düşüncelere daldıran bir derya.
Bu şiirler, hepimizin aklına ve kalbine dokunarak -onun da yaptığı gibi- dünyayı yeniden keşfetmemizi, anlamamızı ve hissetmemizi sağlıyor. Böylesine özel ve eşsiz bir ruhun, dizeleri aracılığıyla bize dokunması ise gerçekten tarifsiz bir hazine. 
İlyun Bürkev