Zaman, hiçbir ayna gibi kalbinizde kırıldı mı?

Ben’in yollardan başka bir şey olmadığını anlamış mıydınız, dağ gibi bir sözsüzlük aranızdayken?

Kahir Temimoğulları, kalbimizi geçmişimizle birlikte okuyan bir şair; o, güldeki ‘huruc’u, ‘mutluluk’un ‘Lu’sunda arayan bir şair!　

Söz’ü aşan anlamı yazıyor, tıpkı anlamı aşan söz’ü yazdığı gibi…　

O yüzden hatırası dil’de yok!

O yüzden ‘ben ve sen’ arasında yalnızım, diye sesleniyor Zaman’a!

İşte o yüzden şair, o!