“Bir sonbahar sabahı  
Defterine yaz 
Aklından çıkarıp 
Mürekkebe dök 
Sonra da buruştur sayfaları 
Eskit… 
İzlerimi 
Yüzdüğün sıcak denizlere dök 
Sonra yeniden hatırla beni…” 

Hayat bütün canlılığıyla sürüp giderken, yaşamdan bir parça sıyırılıp söz olmuş Gamze Tekin’in şiirleri. Şimdi her dize kendi yolculuğuna çıkıyor. Yol, sözü alıp bir diyardan diğerine, denizden okyanusa sürüyor. Bazen de bir banka oturtuyor… Biraz sonra aniden karşımıza çıkacak olan eskimiş, oyulmuş, cilası dökülmüş banka…