*İçimde yanardağlar ruhumu cehenneme çevirirken dışımda hep ezik, kolu kanadı kırık, kimsesiz, çaresiz; ölmüş annem kadar soğumuş, katılaşmış tüm varlığım. Buzlar erir mi, Safinur geri döner mi, içimdeki kavga diner mi? Ben o lav denizinden bir çıkış yolu bulabilir miyim? Kalbimde temiz suların birikebileceği bir çanak var mı, sığınılacak bir kaya gölgesi? Eski ben olmak istemiyorum, yeni *ben*le ilgili bilgim yok, idrakimin ufku sınırlı. Dünyaya buzlu bir camın ardından bakıyorum geleceğim söz konusu olunca.*