Uyuşturucu kullanmak başlangıcı labirent, sonu çıkmaz olan bir sokağa girmeye benzer. Herkes kullanıyor yanılgısıyla girilen bu sokakta ilerleyen kişi, başlarda her şeyi normal, yapılası, yaşanası görür. Böylece labirentlerden oluşan bu sokaklarda yürüdükçe yürür, koştukça koşar, hatta uçtuğunu zanneder. *Evet, hayat buymuş, yaşam tam da buradaymış,* diye nidalar atar. Labirentin sonunu gördüğü anda maddeye bağımlı olan kişi durumu anlar ve *Burası çıkmaz sokak* der, ama bulunduğu yer bu söz için artık geç kaldığı noktadır. Yine de rotayı değiştirmek için son bir fırsatı vardır. Doğru rota, gerisin geri dönmektir. Ama gerisin geriye dönmek için rehberlere ihtiyaç duyar.

Uzmanların ve sevdiklerinin desteği olmadan bir bağımlının, kendi başına doğru yolları bulup *Labirent Çıkmazı*ndan kurtulması mümkün değildir.

Labirent Çıkmazı ile uyuşturucu hakkında bireysel anlamda bilgili olmanın önemli, ancak tek başına yetersiz olduğunu göreceksiniz. Çünkü toplumun neredeyse tüm kılcal damarlarına dek yerleşmiş olan uyuşturucu sorunuyla mücadele topyekün bir toplum şuurunu elzem kılmaktadır…